دو دریای علم و حلم، علی و فاطمه، تا جهان به خنکای وجودشان به ساحل آرامش برسد.

و آب که چه زیبا مهر فاطمه را به دل دارد و خاک که راز بزرگی علی را به دوش می‏کشد.

و عشق که از تلاقی این دو متولد می‏شود؛ آب و خاک،

دین از این پس، آسوده خواهد بود در سایه‏سار محبت و مهربانی این عروس و داماد.

«وَ لَهُ الجَوارِ المُنْشَئاتُ فِی البَحْرِ کَالاَعْلام؛ و از آن دو دریا، دو گوهر هستی پدید می‏آید؛

حسن و حسین، سید جوانان اهل بهشت».

و حقیقت ادامه می‏یابد در گرو پیوند علی و فاطمه؛

زیر یک سقف، پای سفره‏ای ساده، از پیوند دو نور، تا یازده ستاره روشن

و تاریخ عشق، از همین‏جا آغاز می‏شود.

گردآوری :گروه ادبیات تبیان زنجان  
http://www.tebyan-zn.ir/persian_literature.html