به يادش باشيم
در اولين ديدار يوسف عليه السلام و برادرش بنيامين، يوسف عليه السلام از او پرسيد:
«آيا ازدواج کرده‌اي؟» بنيامين گفت: «بله»
يوسف عليه السلام پرسيد: «چند بچه داري؟»
بنيامين گفت: «سه بچه به اسم‌هاي قميص، ذئب و دم».
يوسف عليه السلام با تعجب پرسيد: «چرا اين اسم‌ها را انتخاب کرده‌اي؟»
بنيامين گفت: «به خاطر اينکه شما را فراموش نکنم و هر وقت يکي از بچه‌ها را صدا مي‌زنم ياد شما برايم زنده شود».[1]
يکي از راهکارهاي ياد حضرت بقية‌الله روحي فداه، اين است که محيط اطرافمان را طوري آرايش کنيم که هر آن، ما را به ياد امام غايبمان بياندازد. روي ميزمان، تابلوي زيبايي از نام صاحب الزمان بگذاريم، حديث يا شعري زيبا در مورد ايشان را در تابلو قاب کرده، بر ديوار نصب کنيم و... . آيت‌الله مصباح مي‌فرمايند: «اگر ما بخواهيم معرفت و محبتمان به ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف ثابت بماند، بايد آثارش را زنده نگاه داريم، نام مقدسش را جلوي چشم خود، روز ميزمان يا لابلاي کتاب‌هايمان بنويسيم».[2]
هر کس به تناسب کار خود مي‌تواند اين فرهنگ را ايجاد نمايد. دانش آموزان قبل از شروع به نوشتن، نام حضرت را نوشته يا بر لب بياورند و با سلام بر جان جانان، درس و مطالبه خويش را آغاز بنمايند. معلّمان عزيز و دلسوز که نقش فراواني در ترويج فرهنگ مهدوي دارند، قبل از شروع درس به امام عزيزمان سلام دهند و «السلام عليک يا صاحب الزمان» را روي تخته با خط زيبا بنويسند و... .[3]
_______________________________________
حسن محمودي* دانش پژوه مرکز تخصصي مهدويت.
[1] . بحارالانوار، ج13، ص238.
[2] . آفتاب ولايت، ص44.
[3] . کتاب راهکارهاي عملي ياد حضرت مهدي، چاپ مسجد جمکران.
[مجله امان شماره 34 ]
ای عزیز فاطمه!