مرحوم دولابی و تمثیل زیبای ظهور

مرحوم حاج اسماعیل دولابی از علمای برجسته و از بزرگان اهل معرفت، درخصوص انتظار فرج تمثیل زیبائی دارند که نقل آن آموزنده است.
آن مرحوم می‌فرمایند:
پدری چهار تا بچه را گذاشت توی اتاق و گفت این‌جا را مرتب کنید تا من برگردم، خودش هم رفت پشت پرده. از آن‌جا نگاه می‌کرد می‌دید کی چه کار می‌کند، می‌نوشت توی یک کاغذی که بعد حساب و کتاب کند.
یکی از بچه‌ها که گیج بود، حرف پدر یادش رفت. سرش گرم شد به بازی. یادش رفت که آقاش گفته خانه را مرتب کنید.
یکی از بچه‌ها که شرور بود شروع کرد خانه را به هم ریختن و داد و فریاد که من نمی‌گذارم کسی این‌جا را مرتب کند.
یکی که خنگ بود، ترسید. نشست وسط و شروع کرد گریه و جیغ و داد که آقا بیا، بیا ببین این نمی‌گذارد، مرتب کنیم.
اما آنکه زرنگ بود، نگاه کرد، رد تن آقاش را دید از پشت پرده. تند و تند مرتب می‌کرد همه‌جا را.
می‌دانست آقاش دارد توی کاغذ می‌نویسد.
ادامه نوشته

قلبِ آباد

 قلب‌ها از ایمان و نور معرفت خشکیده است.
 قلبِ آباد به ایمان و یاد خدا پیدا کنید، تا برای شما امضا کنیم که امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف آن‌جا هست.

آیت الله بهجت

ما گم و محجـــوب گشته ایم ..

ما مثل بچّه ای هستیم كه پدرش دست او را گرفته است تا به جایی ببرد و در طول مسیر از بازاری عبور می كنند . بچّه جلب ویترین مغازه ها می شود و دست پدر را رها می كند و در بازار گم می شود و وقتی متوجّه می شود كه دیگر پدر را نمی بیند ، گمان می كند پدرش گم شده است ، در حالی كه در واقع خودش گم شده است .غالب خلایق جلب متاعهای دنیا شده اند و دست پدر را رها كرده و در بازار دنیا گم شده اند . امام زمــــان ( ع ) گم و غائب نشده است ، ما گم و محجـــوب گشته ایم ..

حاج محمد اسماعیل دولابی

شناخت ياران امام زمان(عج)

خبر از حوادث آينده
( اين سخنراني پس از جنگ نهروان در سال 38 هجري در كوفه ايراد شد)

آگاه باشيد! آنان كه پدر و مادرم فدايشان باد، از كساني هستند كه در آسمان ها معروف، و در زمين گمنامند. هان اي مردم! در آِنده پشت كردن روزگار خويش، و قطع شدن پيوندها، و روي كار آمدن خردسالان را انتظار كشيد، و اين روزگاري كه پاداش گيرنده از دهنده بيشتر است. و ان روزگاري كه بي نوشيدن شراب مست مي شويد، با فراواني نعمت ها.

بدون اجبار سوگند مي خوريد، و نه از روي ناچاري دروغ مي گوييد. و آن روزگاري است كه بلاها شما را مي گزد، چونان گزيدن و زخم كردن دوش شتران از پالان! آه! آن رنج و اندوه چقدر طولاني، و اميد گشايش چقدر دور است!


نهج البلاغه امام علی(ع)،نوشته سید شریف رضی،ترجمه محمد دشتی،خطبه 187.

تداوم امامت تا ظهور امام زمان(عج)

(نوشته اند که این سخنرانی را در جمعـۀ سوم ایام خلافت خود در سال 35 هجری در روز جمعه ایراد فرمودند:)

آگاه باشید،مَثَل آل محمد(ص) چونان ستارگان آسمان است،اگر ستاره ای غروب کند،ستارۀ دیگری طلوع خواهد کرد(تا ظهور صاحب الزمان(عج))،گویا می بینم در پرتو خاندان پیامبر (ص)نعمت های خدا بر شما تمام شده و شما به آنچه آرزو دارید رسیده اید.


نهج البلاغه امام علی(ع)،نوشته سید شریف رضی،ترجمه محمد دشتی،خطبه 100.

وصف حضرت مهدی"عجل الله تعالی فرجه الشریف"

قال علی علیه السلام:

زره دانش بر تن دارد،و با تمامی آداب،و با توجه و معرفت کامل آن را فراگرفته است،حکمت گمشدۀ اوست که همواره در جستجوی آن می باشد،و نیاز اوست که در بدست آوردنش می پرسد،در آن هنگام که اسلام غروب می کند و چونان شتری در راه مانده دُم خود را به حرکت در آورده،گردن به زمین می چسباند.1

او پنهان خواهد شد(دوران غیبت صغری و کبری)او باقیمانده حجّت های الهی،و آخرین جانشین از جانشینان پیامبران است.

1.ضرب المثل است،چون شتر خسته شود،دُم خود را به حرکت در می آورد و گردن به زمین می چسباند،که نشانه ضعف و درماندگی اوست.


نهج البلاغه امام علی(ع)،نوشته سید شریف رضی،ترجمه محمد دشتی،خطبۀ182،ص349.

آینده بشریت و ظهور حضرت مهدی(عج)

(در این خطبه امام (ع) به حوادث سخت آینده اشاره دارد)

قال علی علیه السلام:

به راههای چپ و راست رفتند،و راه ضلالت و گمراهی پیمودند،و راه روشن هدایت را گذاشتند،پس دربارۀ آنچه که باید باشد شتاب نکنید،و آنچه را که در آینده باید بیاید دیر مشمارید،چه بسا کسی برای رسیدن به چیزی شتاب می کند،اما وقتی به آن رسید دوست دارد که ای کاش آن را نمی دید،و چه نزدیک است امروز ما به فردایی که سپیدۀ آن آشکار شد.ای مردم ! اینک ما در آستانۀ تحقق وعده های داده شده،و نزدیکی طلوع آن چیزهایی که بر شما پوشیده و ابهام آمیز است،قرار داریم.


نهج البلاغه امام علی(ع)،نوشته سید شریف رضی،ترجمه محمد دشتی،خطبۀ150،ص275.

خبر از ظهور و سیستم حکومتی حضرت مهدی(ع)

(در این خطبه امام (ع)از تحولات آینده سخن می گوید)

قال علی علیه السلام:

و(حضرت مهدی"عج")خواسته ها را تابع هدایت وحی می کند،هنگامی که مردم هدایت را تابع هوس های خویش قرارمی دهند،در حالی که به نام تفسیر نظریّه های گوناگون خود را بر قرآن تحمیل می کنند،او نظریّه ها و اندیشه ها را تابع قرآن می سازد.(و از همین خطبه است).

در آینده آتش جنگ میان شما افروخته می گردد،وچنگ و دندان نشان می دهد،با پستان هایی پر شیر،که مکیدن آن شیرین،اما پایانی تلخ و زهر آگین دارد،به سوی شما می آید.آگاه باشید!

فردایی که شما را از آن هیچ شناختی نیست،زمامداری حاکمیّت پیدا می کند که غیر از خاندان حکومت های امروزی است(حضرت مهدی"عجل الله تعالی فرجه الشریف")عمّال و کارگزاران حکومت ها را بر اعمال بدشان کیفر خواهد داد،زمین میوه های دل خود(معادن طلا و نقره)را برای او بیرون می ریزد،و کلیدهایش را به او می سپارد،(و روش عادلانه در حکومت حق را به شما می نمایاند،و کتاب خدا و سنّت پیامبر(ص)را که تا آن روز متروک ماندند،زنده می کند.


نهج البلاغه امام علی(ع)،نوشته سید شریف رضی،ترجمه محمد دشتی،خطبۀ138،ص257.

كلامى از على(ع) پیرامون حکمت های غیبت

حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) بعضى از علل و حكمت هاى غیبت را چنین توصیف می کنند ؛

 حضرت به كمیل بن زیاد نخعى مى فرماید:

«اللّهمَّ بلى! لا تخلو الأرض من قائم للّه بحجّة، إما ظاهراً مشهوراً، و إما خائفاً مغموراً، لئلاّ تبطل حجج اللّه وبیّناته، و كم ذا وأین اُولئك؟ اُولئك واللّه الأقلّون عدداً، والأعظمون عند اللّه قدراً.

یحفظ اللّه بهم حججه و بیّناتِهِ حتّى یودعوها نظراءهم، و یزرعوها فی قلوب أشباههم.

هَجَم بهم العلم على حقیقة البصیرة، وباشروا روح الیقین، واستلانوا ما استعوَرهُ المترفونَ، واَنسوا بما استوحش منه الجاهلون، وصحبوا الدنیا بأبدان أرواحها معلّقة بالمحلّ الأعلى.

اُولئك خلفاء اللّه فی أرضه، و الدعاة إلى دینه، آه آه شوقاً إلى رؤیتهم !».1

«بار خدایا! چنین است كه زمین هرگز از كسى كه با حجت و دلیل، قیامِ به حق نماید و دین خدا را برپا دارد خالى نخواهد ماند; خواه این كس ظاهر و آشكار باشد ]مانند امامان یازده گانه معصوم(علیهم السلام) [خواه در حال ترس و پنهانى ]مانند امام دوازدهم حضرت مهدى(علیه السلام)[ تا دلایل الهى و مشعل هاى فروزان خدا از بین نرود. و آنان چند نفرند و كجایند؟ به خدا سوگند كه تعداد آنان اندك و مقام و منزلتشان در نزد خدا بسى بزرگ و ارجمند است. زیرا خدا به وسیله آنان حجت ها و دلایل روشن خویش را پاسدارى مى كند، تا آن را به كسانى مانند خود بسپارند و بذر آن را در دل هاى افرادى مثل خودشان بیفشانند.

ادامه نوشته