همانند اذيت‌ و آزارهايي‌ كه‌ بر پيامبر(ص) پيش‌ آمد، بر ايشان‌ نيز وارد مي‌آيد و بلكه‌ بيش‌تر8باز در بيان‌ مظلوميت‌ ايشان‌ چنين‌ آمده‌ است‌ كه‌ وقتي‌ بر منبر كوفه‌ مي‌نشيند و عهدنامهِ‌ پيامبر(ص) را مي‌خواند، تمام‌ افراد از اطراف‌ او مي‌گريزند و تنها وزير او و يازده‌ نفر نقيب‌ باقي‌ مي‌مانند؛ هر چند آنان‌ باز مي‌گردند.9
آه‌ از اين‌ مظلوميّت! چه‌ قدر اين‌ مظلوميت‌ سوزناك‌ و جان‌كاه‌ است‌ كه: حضرت‌ زهرا(س) خود و فرزندش‌ را مظلوم‌ معرفي‌ مي‌كند.
مرحوم‌ ميرجهاني‌ مي‌گفت:
در عالم‌ روِ‌يا، مادر مظلومم‌ حضرت‌ فاطمه‌ صديقه(س) را ديدم‌ و ايشان‌ سه‌ بيت‌ شعر فارسي‌ خواند، وقتي‌ بيدار شدم‌ فقط‌ يك‌ بيت‌ را به‌ ياد داشتم‌ و آن‌ بيت‌ اين‌ گونه‌ است:
دلي‌ شكسته‌تر از من‌ در آن‌ زمانه‌ نبود
                                                  در اين‌ زمان‌ دل‌ فرزند من‌ شكسته‌تر است10
و بالا‌خره‌ خود حضرت‌ مهدي(عج) خود را مظلوم‌ترين‌ فرد عالم‌ معرفي‌ مي‌كند.
حجه`‌الاسلام‌ حاج‌ سيّد اسماعيل‌ شرفي‌ مي‌گويد:
به‌ عتبات‌ مقدّسه‌ مشرف‌ شده‌ بودم‌ و در حرم‌ مطهر حضرت‌ سيد الشهداء(ع) مشغول‌ زيارت‌ بودم. چون‌ دعاي‌ زائرين‌ در قسمت‌ بالا سر حرم‌ مطهر امام‌ حسين(ع) مستجاب‌ است، در آن‌ جا از خداوند خواستم‌ مرا به‌ محضر مبارك‌ مولايم‌ حضرت‌ مهدي،ارواحنافداه، مشرف‌ گرداند و ديدگانم‌ را به‌ جمال‌ بي‌ مثال‌ آن‌ بزرگوار روشن‌ كند.
مشغول‌ زيارت‌ بودم‌ كه‌ ناگهان‌ خورشيد جهان‌تاب‌ جمالش‌ ظاهر شد. گرچه‌ در آن‌ هنگام، حضرتش‌ را نشناختم، ولي‌ شديداً مجذوب‌ آن‌ بزرگوار شدم. پس‌ از سلام، از ايشان‌ پرسيدم: «شما كيستيد؟. آقا فرمود: «من، مظلوم‌ترين‌ فرد عالم‌ هستم.>! من، متوجّه‌ نشدم‌ و با خود گفتم: <شايد ايشان‌ از علماي‌ بزرگ‌ نجف‌ هستند و چون‌ مردم‌ به‌ ايشان‌ گرايش‌ پيدا نكرده‌اند، خود را مظلوم‌ترين‌ فرد عالم‌ مي‌داند.> در اين‌ هنگام، ناگهان‌ متوجّه‌ شدم‌ كه‌ كسي‌ در كنارم‌ نيست. اين‌ جا بود كه‌ فهميدم، مظلوم‌ترين‌ فرد عالم، كسي‌ جز امام‌ زمان، ا‌رواحنا فداه، نيست‌ و من‌ نعمت‌ حضور آن‌ بزرگوار را زود از دست‌ دادم.11
بياييد با هم، اين‌ دو مظلوم‌ را از مظلوميت‌ بيرون‌ بياوريم.


منبع:سایت تبیان.

پی نوشت ها:

1.سيد بن‌ طاووس، اقبال، عمل‌ روز بيستم‌ جمادي‌ الاخر؛ در مفاتيح‌الجنان: <السلام‌ عليك‌ ا‌يتها المظلومه` المغصوبه`>.
2.همان، عمل‌ روز بيستم‌ جمادي‌ الاخر؛ مفاتيح‌الجنان، زيارت‌ دوم‌ حضرت‌ زهرا(س).
3.شيخ‌ طوسي، امالي، ص‌ 156، ضمن‌ ح‌ 258.
4.معجم‌ احاديث‌ الامام‌ المهدي(عج)، ج‌ 3، ح‌ 595، ص‌ 43.
5.روزگار رهايي، ج‌ 2، ص‌ 608 (به‌ نقل‌ از ينابيع‌ الموده`، ج‌ 3، ص‌ 131).
6.كمال‌الدين، باب‌ 34.
7.معجم‌ ا‌حاديث‌ الاِمام‌ المهدي(عج)، ج‌ 3، ح‌ 752، ص‌ 229.
8.همان، ج‌ 3، ح‌ 833، ص‌ 297، و ح‌ 1072، ص‌ 500.
9.همان، ج‌ 4، ح‌ 1098، ص‌ 20؛ و كمال‌ الدين، باب‌ 58، ح‌ 25.
10.عنايات‌ حضرت‌ مهدي(عج) به‌ علما و طلاب، ص‌ 176، (پاورقي).
11.همان‌ (به‌ نقل‌ از: شيفتگان‌ حضرت‌ مهدي(عج)، ج‌ 3، ص‌ 160).