صیاد دل ها
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، ارحم‌‌الرّاحمین، رب‌ّالعالمین و صلی‌الله علی محمد واله‌الطّاهرین، انالله و انّاالیه راجعون.
هذا ما وَعدنا الله و رسولَهُ و صَدَق‌َ الله و رسوله. اللّهم زدنا ایماناً و ارحمنا. اَشهَد أن لااله‌الاالله وَحدهُ لا شَریک له و أن محمّداً عبده و رسوله أرسله بالهدی و دین‌الحق و أن الصِدیقَة‌َ الطّاهرَه فاطمه‌الزّهرا، سیّده نساء العالمین و أن علیاً أمیرالمؤمنین و الحسن و الحسین و علی‌بن‌الحسین و محمّد‌بن‌علی و جعفربن‌محمّد و موسی‌بن‌جعفر و علی‌بن‌موسی و محمّد‌بن‌علی و علی‌بن‌محمّد و الحسن‌بن‌علی و الحجّة القائم‌الُمنتظر صلوات‌ُالله و سَلامهُ علیهم ائمتی و سادتی و موالی بهم اتولی و من اعدائهم اتبر و أن‌الموت و النشور حق و السّاعَة آتیة لاریب فیها و أن‌الجنة و النّار حق. اللّهم أدخلنا جنتک برحمتک و جنّبنا و احفظنا مِن عذابک بلطِفک و إحسانک یا لَطیفاً بِعباده یا أرحَم الراحمین.
خداوندا! این تو هستی که قلبم را مالامال از عشق به راهت، اسلامت، نظامت و ولایتت قرار دادی. خدایا! تو خود می‌دانی که همواره آماده بوده‌ام آنچه را که تو خود به من دادی، در راه عشقی که به راهت دارم، نثار کنم. اگر این نبود، آن هم خواست تو بود.
پروردگارا! رفتن در دست تو است؛ من نمی‌دانم چه موقع خواهم رفت ولی می‌دانم که از تو باید بخواهم مرا در رکاب امام زمانم قراردهی و آن‌قدر با دشمنان قسم‌خورده‌ات بجنگم تا به فیض شهادت برسم.
از پدر و مادرم که حق بزرگی بر گردنم دارند، می‌خواهم که مرا ببخشند؛ من نیز همواره برایشان دعا کرده‌ام که عاقبت به خیر شوند. از همسر گرامی و فداکار و فرزندانم می‌خواهم که مرا ببخشند که کمتر توانسته‌ام به آنها برسم و بیشتر می‌خواهم وقف راهی باشم که خداوند متعال به امت زمان ما عطا فرموده است.
آنچه از دنیا برایم باقی می‌ماند، حق است که در اختیار همسرم قرار گیرد. از همه آنهایی که از من بد دیده‌اند، می‌خواهم که مرا به بزرگی خودشان ببخشند و بالاخره از مردان مخلص خودم به ویژه حاج آقا امیر رنجبر نیکدل، استدعا دارم در غیاب من به امور و حساب و کتاب من برسند و با برادران دیگر چون جناب سرهنگ حاج آقا آذریون و تیمسار حاج آقا آراسته در این باب، تشریک مساعی نمایند.
خداوندا! ولی أمرت حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را تا ظهور حضرت مهدی (عج) زنده، پاینده و موفق بدار. آمین یا ربّ العالمین.
مِن‌الله‌التوفیق.
علی صیاد شیرازی-۱۹ دی ۱۳۷۱
ای عزیز فاطمه!